تهران - تحریریه - خاویر سولانا مسئول اسبق سیاست خارجی اتحادیه اروپا در یادداشتی در پراجکت سیندیکت به ویروس کرونا از محتل شدن حس چشایی و بویایی گرفته تا دنیای پساکرونا نوشت.

به گزارش تحریریه، خاویر سولانا مسئول اسبق سیاست خارجی اتحادیه اروپا در «پراجکت سیندیکت» نوشت: همانطور که بسیاری از خوانندگان ممکن است بدانند، من در حال حاضر به خاطر ابتلا به کووید-19 در بیمارستان مادرید بستری هستم. روند بهبودی من کند بوده، اما چشم اندازها برایم دلگرم کننده است. اگرچه دور ماندن از عزیزانم برای من ناخوشایند بوده، اما وقتی فکر می‌کنم این سختی همه‌گیر در قرن بیست‌یکم برای همه رخ داده کمی آرام می‌گیرم، امروز ابزارهای زیادی در اختیار ما است تا همچنان ارتباطمان را حتی از راه دور با عزیزانمان حفظ کنیم. سرگرمی‌های بیشتر، گوش دادن به موسیقی، خواندن و در واقع نوشتن همه هدیه قرن حاضر به ما بوده است. ساعت‌ها است که برای تحمل این انزوا به یک نفر فکر می‌کنم، او کسی نیست جز وینستون چرچیل. من همیشه شیفته رفتار نخست وزیر بریتانیا در زمان جنگ بود‌ه‌ام و این روزها به لطف نوشته‌ای فوق العاده از مورخ برجسته، اندرو رابرتز، توانستم جزئیات جدیدی از زندگی او را کشف کنم. مقاومت تحسین برانگیز چرچیل در طول جنگ جهانی دوم یک منبع الهام بخش بی پایان در شرایط سخت این چنینی است. شخصیت و سابقه او هر دو بدون شک به ما یادآوری می‌کند که یک قهرمان هم ممکن است نواقصی داشته باشد، ضمن اینکه حضور ذهن با تضاد سازگار و شجاعت هم با تردید سازگار است. شخصیت‌هایی مانند چرچیل سزاوار شناخته شدن بیشتر هستند، البته این به معنای آن نیست که باید آنها را با شکوه غیرواقعی تجلیل کرد. بسیاری از ما اکنون در حال مبارزه با کووید-19 هستیم، مطمئناً جمع کثیری از ما در این جنگ خون، زحمت، اشک و عرقی که چرچیل در مورد آن صحبت می‌کرد را تجربه خواهیم کرد. با این حال ما باید سعی كنیم كه مثل چرچیل با روحیه باشیم. بنا بر گزارش‌ها، این ویروس حس بویایی و چشایی برخی بیماران را از بین می‌برد، اما این نباید باعث گردد که حس شوخ طبعی آن‌ها هم از بین برود! در روزهای اخیر، بسیاری از رهبران جهان ادعا كردند كه ما با ویروس کرونا می‌جنگیم و تا حدودی هم حق با آنها است. مانند هر جنگ دیگری، منابع باید بسیج شوند و مجموعه ای از ارزشهای مدنی مانند وظیفه، رفاقت و خدمات عمومی باید با اعتقاد مجدد تا حد امکان ارتقا یابند. متخصصان برجسته بهداشت و درمان که در اسپانیا و در سراسر جهان بهترین تلاش خود را برای مبارزه با ویروس و کاهش رنج‌های بیماران می‌کنند نمونه‌ای عالی برای همه ما هستند. ما با بحران تاریخی‌ای روبرو هستیم. اما اگر واقعاً بتوان عنوان نام جنگ را بر این بحران نهاد، مطمئناً یك جنگ معمولی نیست. از این گذشته، این ویروس امروز دشمن مشترک همه بشریت است و بسیج منابع دولتی باید با کمک مردم در حداکثر توان لازم صورت پذیرد. در این بین مهم است که از تفاوتهای مهم دیگر چشم پوشی نشود. وجود نگاه‌های سیاسی می‌تواند قضاوت ما را تحت تأثیر قرار داده و بشریت را در برابر تله‌های خاصی آسیب پذیر کند. برای اجتناب از این سناریوهای نامطلوب، به من اجازه دهید چند زنگ خطر را به صدا در بیاورم. اول، ما نباید تصور کنیم که لزوما نیاز به رهبری سر سخت داریم بلکه اتفاقا اکنون رهبران باید انعطاف از خود نشان دهند. دولت‌های ما باید به اندازه کافی برای مقابله با این وضعیت اضطراری اقدام کنند، اما این اقدامات نباید جنبه همیشگی به خود بگیرد. تضمین حداکثر حفظ آزادیهای مدنی و ادامه مسئولیت رهبران در این زمینه فقط یک ضرورت اخلاقی نیست. همچنین بهترین خط دفاع ما در برابر تهدیدات مانند روشی است که امروز با آن روبرو هستیم. انجام چنین کاری جوامع ما را تضعیف نمی‌کند. دوم، ما نباید احساس مسئولیت برای مبارزه با این بیماری را با احساسات افراطی میهن‌پرستی اشتباه بگیریم. اکنون زمان تسلیم شدن در برابر وحشت و رهایی از بدترین غرایز ما نیست. بحران جاری فقط با عقلانیت، دلسوزی و تفاهم متقابل، چه در داخل و چه در خارج از مرزها حل می‌شود. همه راه‌های همکاری‌های علمی و فناوری بین المللی باید مورد بررسی قرار گیرد تا این بحران جهان شمول با روحیه همبستگی، که امروز بیش از هر زمان دیگری با منافع خودمان همپوشانی دارد، حل و فصل شود. کلید غلبه بر بحران فعلی اطمینان از اتخاذ روشی جهان‌شمول برای مقابله با ویروس است. نکته آخر اینکه، اقدامات بازسازی اقتصادی و اجتماعی پسا بحران باید حتما در نظر گرفته شود تا بلافاصله پس از پایان بحران آغاز به کار کند. نهادهای اتحادیه اروپا و کشورهای عضو این اتحادیه نیز به همین ترتیب برای ارتقاء این چالش باید هر کاری را که در این رابطه ضروری است، انجام دهند. سایر سازمانهای چند جانبه نیز باید به سرعت پاسخی مشترک پیش‌بینی کنند. با نگاهی بیشتر به آینده، باید مطمئن شویم که بسیاری از فضیلت‌های جهانی سازی را فراموش نخواهیم کرد که البته این امر نیاز به ارزیابی دقیق و مجدد دارد. امروز، عدم اطمینان عمیقی از آینده جهان پس از بحران کرونا وجود دارد، اما می‌دانیم که این آینده تا حد زیادی به اعمال امروز ما بستگی دارد. بشر بر آزمایشهای سخت تری از کرونا هم غلبه کرده و اقدامات مورد نیاز اکنون به هیچ وجه معادل اقدامات انجام شده در جنگ جهانی دوم نیست. پایان/